هميشه دور بودن معناي فراموش كردن نيست ، گاهي فرصتي ست براي دلتنگ شدن

هميشه دور بودن معناي فراموش كردن نيست ، گاهي فرصتي ست براي دلتنگ شدن

بچه كه بوديم بستنيمان را گاز مي گرفتند قيامت به پا مي كرديم!

چه بيهوده بزرگ شديم! روحمان را گاز مي گيرند، مي خنديم...

چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختیِ
آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن.......!
در بهشت تنها بودن سخت تر از كویر است

خدایا بخاطر سیب ما را
از بهشت بیرون کردی...
و بخاطر آب انگور
میخواهی ما را به جهنم ببری؟!...
خدایا!!!
با میوه ها مشکل داری ، یا ما؟

این روزها فهمیدن زبان مادری سخت شده است
قبلتر ها وقتی می گفتند: دوستت دارم
معنی فارسی اش ساده بود
اما حالا “دوستت دارم” هزار معنی مختلف می دهد
الا دوست داشتن . . .
__________________

انگار تا اعلامیه ات را به روی دیوارهای کوچه نبینند

ولت نمی کنند

نگاه های با معنی اهالی کوچه...

مرگ انسان زمانی ست که
نه شب بهانه ای برای خوابیدن دارد
و نه صبح دلیلی برای بیدار شدن

بزرگی روحت را میان دستانت پنهان کن
.که بزرگ بودن میان مردم کوچک سخت است. "

گاهی وقتها از نردبان بالا میری تا دستهای خدا را بگیری،
غافل از اینکه خدا همین پایین وایساده و محکم نردبان و گرفته که تو نیفتی...!

ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است ...!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر؛

راحت باش . . .
زخم زبانت را بزن عزیزم ، خون دل خوردنش با من...!

بعضيهــا چقـــدر مهــرباننــد .....
چــون ديـدنـد کفــش نــدارم بـرايــم پـاپــوش درســت کــردند ....!

وقتی همه رو شبیه اون میبینی یعنی " عـــاشـــــــــــــــــــــــقی "؛
وقتی اونو شبیه همه میبینی یعنی " تنــــهایــــــــــــــــــــی " !!

همیشه دلتنگی به خاطر نبودن شخصی نیست؛ گاهی به علت حضور کسی در کنارت است.. که حواسش به تو نیست...!

سکوت تنها دوستي است که هرگز خيانت نمي کند.

سکوت تنها دوستي است که هرگز خيانت نمي کند.

صبر کردن دردناک است و فراموش کردن دردناک تر ولي از اين دو دردناک تر اين است

که نداني بايد صبر کني يا فراموش.

مـــــــــن
زخمهای بی نظیری به تن دارم
اما تو مهــــربان ترینشان بودی ،
عمیق ترینشان ،
عزیز ترینشان !
بعــد از تو آدم ها
تنها خراش های کوچکی بودند بــر پوستم
که هیچ کدامشان
به پای تـو نـرسیــدند
به قلبم نـرسیدند..

هميشه در زندگيت جوري زندگي کن که ” اي کاش”
تکيه کلام پيريت نشود ...

نگرآن اشکـــ هآیم نبآش !
از لبخنــــــــــــد هآیم بترس ،
که معنآیش اشکـ هآی فردایِ توستـــ !!!

گذشتن از کسی که روزی قرار بود ؛ سهم تو از این زندگی باشد ، کار ساده ای نیست....
هست ... !!! ؟؟؟

من درد میکشم
تو اما چشم هایت را ببند!

سخت است بدانم میبینی و بیخیالی

اینجا سرزمین کلمات معکوس است ، جایی که گنج ، جنگ میشود ، قه قهه ، هق هق و درمان ، نامرد ... اما درد همان درد است

یه بار یه رشتیه کتاب مینویسه اول کتابش می نویسه: تقدیم به پدرم که دوست بابام بود!!!!!!

گرگه داشته شل شل راه میرفته. ازش میپرسن: چی شده؟ میگه: رفتم دم خونه ی شنگول و منگول و حبه انگور. بعد گفتم منم منم مادرتون. از بخت بد باباهه خونه بود و حرف ما رو هم باور کرد!!

قدر اهل درد صاحب درد مى‏داند كه چيست مرد صاحب درد، درد مرد، مى‏داند كه چيست هر زمان در مجمعى گردى چه دانى حال ما حال تنهاگرد، تنهاگرد مى‏داند كه چيست رنج آنهايى كه تخم آرزويى كِشته‏اند آنكه نخل حسرتى پرورد مى‏داند كه چيست آتش سردى كه بگدازد درون سنگ را هر كه را بوده است آه سرد مى‏داند كه چيست بازى عشق است كاينجا عاقلان در ششدرند عقل كى منصوبه اين نرد مى‏داند كه چيست قطره‏اى از باده عشق است صد درياى زهر هر كه يك پيمانه زين مى‏خورد مى‏داند كه چيست پي نوشت: هر كسى نمى‏تواند درد عشق را درك كند مگر اينكه خودش صاحب درد شود، همان‏گونه كه حال تنهاگرد را تنهاگرد مى‏داند كه چيست، آتش سردى كه درون سنگ را بگدازد كسى مى‏داند كه داراى آه سرد بوده باشد، بازى عشق را عقل در نمى‏يابد، بايد باده عشق را نوشيد و هر كس يك پيمانه از باده عشق را بنوشد مى‏تواند عشق را و صد درياى زهر آن را درك كند. پس بايد عاشق بود تا درد عشق را درك نمود.

صفحات زندگی آدما تا یه جایی سفیده... بدون هیچ حرفی وکلمه ای... درست مثل کاغذ سفیدی میمونه که جلوت روی میز میذاری،وساعت ها بهش خیره میشی تا بالاخره داستانتو شروع میکنی...... مهم نیست که کی مینویسی..... و چقدر مینویسی.... مهم اینکه بالاخره بنویسی.... وچه خوشبختن آدمایی که صفحات زندگیشون خیلی زود... از کلمات پر میشه..........!

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟

بی وفا، بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟



نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ؟



عمر ما ار مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا ؟



نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا ؟



وه که با این عمر های کوته بی اعتبار

این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا ؟



آسمان چون جمع مشتاقان ، پریشان می کند

درشگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا ؟



شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا ؟



بی مونس و تنها چرا ؟

تنها چرا ؟ حالا چرا

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی

باز ای سپیده شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو

افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

زندانی تو بودم و مهتاب من چرا

باز امشب از دریچه زندان نیامدی

با ما سر چه داشتی ای تیره شب که باز

چون سرگذشت عشق به پایان نیامدی

شعر من از زبان تو خوش صید دل کند

افسوس ای غزال غزل خوان نیامدی

گفتم به خوان عشق شدم میزبان ماه

نامهربان من تو که مهمان نیامدی

خوان شکر به خون جگر دست می دهد

مهمان من چرا به سر خوان نیامدی

نشناختی فغان دل رهگذر که دوش

ای ماه قصر بر لب ایوان نیامدی

گیتی متاع چون منش آید گران به دست

اما تو هم به دست من ارزان نیامدی

صبرم ندیده ای که چه زورق شکسته ایست

ای تخته ام سپرده به طوفان نیامدی

در طبع شهریار خزان شد بهار عشق

زیرا تو خرمن گل و ریحان نیامدی

خواهش میکنم ، بی حوصلگی هایم را ببخش ، بدخلقی هایم را فراموش کن ، بی اعتنایی هایم را جدی نگیر ، در عوض من هم تو را می بخشم که مسبب همه ی اینهایی

دروغگـــــــــــو دشمن خداستـــــــ
قربونت برم خدا ،
چقدر دشمن داری

تنهـــایــی،
با همـــه ی درد هــــایش،
بهتــــر از با تــــو بودن است
با همــــه ی بی محلـــی هـــایت

تو اگر مال من نشدی ... حتما بهترین نبودی
چون همیشه بهترین ها برای من بودن و هستن

همه را صدا زدم جز خدا . . . !
هیچ کس جوابم را نداد جز خدا . . . !

چقدر دلـ ـم هوایـ ـت را می کند
حالا کـه دیـ ـگر هـوایم را نداری...!
لعنتـــــــ به آن روزی
کــــه
این روزهــا را در پی دارد

آن هائی که حرف برای ِ گفتن کم دارند
درد برای ِ نگفتن زیاد دارند ...

از خانه که می آیی یک دستمال سفید
پاکتی سیگار ، گزیده شعر فروغ و تحملی طولانی بیاور
احتمال گریستن ما بسیار است ...

در اتاقي كه به اندازه يك تنهايي است
دل من
كه به اندازه عشق است
به بهانه‌هاي ساده خوشبختي خود مي‌نگرد .

ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿  بسترم صدف خالی یک تنهایی است و تو چون مروارید گردن آویز کسان دیگری ... ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿

برای تو زندگی میکنم ، به عشق تو زنده هستم ، اگر نباشی دیگر نیستم

تویی که بودنت به من همه چیز میدهد، هر جا بروی دلم به دنبال تو میرود

عشق تو ، حضور تو ، به من نفس میدهد هوای بودنت

این دیگر اولین و آخرین بار است که دل بستم

نه به انتظار شکستم ، نه منتظر کسی دیگر هستم

تو در قلبمی و تنها نیستی ، تو مال منی و همه زندگی ام هستی

همین که احساس کنم تو را دارم ، قلبم تند تند میتپد

به عشق تو میگذرد روزهای زندگی ام

به عشق تو می تابد خورشید زندگی ام

به عشق تو آن پرنده میخواند آواز زندگی ام

و

این است آغاز زندگی ام ، گذشته ها گذشته ، با تو آغاز کردم و با تو میمیرم

به هوای تو آمدن در این هوای عاشقانه چه دلنشین است

به هوای تو دلتنگ شدن و اشک ریختن کار همیشگی من است

بودنم به عشق بودن تو است ، اگر اینجا نشسته ام به عشق این انتظار است

در انتظار توام ، تا فردا ، تا هر زمان که بخواهی چشم به راه آمدن توام

خسته نمیشود چشمهایم از این انتظار ، میمانم و میمانم از این خزان تا پایان بهار

تا تو بیایی و او که به انتظارش نشستم را ببینم

تا چشمهایت را ببینم و دنیای زیبایم را در آغوش بگیرم

نمیتوان از تو گذشت ، به خدا نمیتوان چشم بر روی چشمهایت بست

بگذار تو را ببینم ، تا آخرین لحظه ، تا آخرین حد نفسهایم

نمیگویم که مرا تنها نگذار ، تو در قلبمی و هیچگاه تنها نمیمانم ، نمیگویم همیشه بمان

تا زمانی که هستی من نیز میمانم ، اگر روزی بروی ، دنیا را زیر پا میگذارم

نمیگویم تنها تو در قلبمی، نیازی به گفتنش نیست آنگاه که تو همان قلبمی

قلبی که تنها تپشهایش برای تو است

زنده ماندن من به شرط تپشهای این قلب نیست ، به عشق بودن تو است !

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی

 بفهمی زندگی بی عشق نازیباست

دعایت می کنم با این نگاه خسته، گاهی مهربان باشی

به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی

بیابی کهکشانی را درون آسمان تیره شب ها

دعایت می کنم، در آسمان سینه ات

خورشید مهری رخ بتاباند

دعایت می کنم، روزی زلال قطره اشکی

بیابد راه چشمت را

سلامی از لبان بسته ات، جاری شود با مهر

دعایت می کنم، یک شب تو راه خانه خود گم کنی

با دل بکوبی کوبه مهمانسرای خالق خود را

دعایت می کنم، روزی بفهمی با خدا

تنها به قدر یک رگ گردن، و حتی کمتر از آن فاصله داری

و هنگامی که ابری، آسمان را با زمین پیوند خواهد داد

مپوشانی تنت را از نوازش های بارانی

دعایت می کنم، روزی بفهمی

گرچه دوری از خدا، اما خدایت با تو نزدیک است

دعایت می کنم، روزی دلت بی کینه باشد، بی حسد

با عشق، بدانی جای او در سینه های پاک ما پیداست

شبانگاهی، تو هم با عشق با نجوا

بخوانی خالق خود را

اذان صبحگاهی، سینه ات را پر کند از نور

ببوسی سجده گاه خالق خود را

دعایت می کنم، روزی خودت را گم کنی

پیدا شوی در او

دو دست خالیت را پرکنی از حاجت و

با او بگویی:

بی تو این معنای بودن، سخت بی معناست

دعایت می کنم، روزی

نسیمی خوشه اندیشه ات را

گرد و خاک غم بروباند

کلام گرم محبوبی

تو را عاشق کند بر نور

دعایت می کنم،  وقتی به دریا می رسی

با موج های آبی دریا به رقص آیی

و از جنگل، تو درس سبزی و رویش بیاموزی

بسان قاصدک ها، با پیامی نور امیدی بتابانی

لباس مهربانی بر تن عریان مسکینی بپوشانی

به کام پرعطش، یک جرعه ی آبی بنوشانی

دعایت می کنم، روزی بفهمی

در میان هستی بی انتها باید تو می بودی

بیابی جای خود را در میان نقشه ی دنیا

برایت آرزو دارم

که یک شب، یک نفر با عشق در گوش تو

اسم رمز بگذشتن ز شب، دیدار فردا را به یاد آرد

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی

بگیرد آن زبانت

دست و پایت گم شود

رخساره ات گلگون شود

آهسته زیر لب بگویی، آمدم

به هنگام سلام گرم محبوبت

و هنگامی که می پرسد ز تو، نام و نشانت را

ندانی کیستی

معشوق ِعاشق؟

عاشق ِمعشوق؟

آری، بگویی هیچ کس

دعایت می کنم، روزی بفهمی ای مسافر، رفتنی هستی

ببندی کوله بارت را

تو را در لحظه های روشن با او

دعایت می کنم ای مهربان همراه...